Een Candy jurk voor Oona

Jaren geleden kocht ik een leuk tricotstofje voor Oona op het stoffenspektakel. Tot nu toe had ik er nog niets mee gedaan. Eerlijk gezegd schrikt (schrok) het naaien met tricot me wel wat af, ik heb er dan ook amper ervaring mee. Maar het stofje vind ik wel leuk, en het dragen van tricotkledij heeft wel zo zijn voordelen: comfortabel en je hoeft het niet te strijken! Dus ik ging op zoek naar een patroon voor een tricotkleedje. Er zijn heel wat patroontjes te vinden voor het naaien van kleedjes uit katoen, maar ik had de indruk dat die voor tricot toch niet zo talrijk zijn... Uiteindelijk vond ik het een geschikt patroon in mijn favoriet naaitijdschrift: La maison victor, editie lente 2014: de Candy jurk. Ik las hier en daar op blogland dat het kleedje nogal kort uitvalt, de meesten verlengden het toch wel met enkele centimeters. Ik mat het even na bij Oona en verlengde het kleedje uiteindelijk met 4 cm, wat achteraf wel een goede lengte bleek te zijn. De naaibeschrijving van dit kleedje voorzag geen afwerking voor de zakken, hals en mouwen, wat ik persoonlijk wel minder mooi vind. Ik naaide een groen biaislint aan de zakken en maakte zelf biaislint uit de stof voor de hals en mouwen. Het bovenstuk leek wat aan de lange kant, maar als ze het draagt valt het eigenlijk best wel mee. Oona was in de wolken met dit kleedje: 'zo zacht!

T-shirt wordt mandje

Hoewel ik nog niet vaak gehaakt heb, boeit het me wel. Haken heeft iets rustgevend en is bovendien een ideale bezigheid voor in je luie zetel. Goed voor tijdens koude dagen, met een dekentje over je heen geslagen,... Pure ontspanning :) In de bibliotheek vond ik het boek 'Passie voor haken' van Molla Mills. Het boek staat vol hedendaagse, leuke haakprojecten. Een aantal kunnen gemaakt worden van gerecycleerde t-shirtgaren. Hier had ik zelf nog nooit van gehoord. Op Youtube vond ik een filmpje met uitleg over hoe je zelf een t-shirt kan verknippen tot t-shirtgaren. Het is eigenlijk heel eenvoudig.  Ik viste een versleten t-shirt uit onze kringloopzak die me wel geschikt leek (een t-shirt zonder naden lukt het best).

Vervolgens kon het haken zelf beginnen. Dit met haaknaald nr.9 (gevonden in de Veritas). Het mandje was heel snel klaar.

 

 Er zullen hier nog veel versleten t-shirts verknipt en gerecycleerd worden :) !

Babyjasje

Een tijdje geleden maakte ik een babyjasje voor het kindje van vrienden. Ik gebruikte hiervoor het patroon uit 'Zo geknipt 1' van Sanne en Riet. Ik zag al vele schattige jasjes volgens dit patroon op blogland verschijnen en had al lang goesting om er zelf eentje te maken. De beschrijving in het boek is zeer duidelijk. Het was een leuk naaiproject.

Stof voering: Nicky Velours (stoffenwinkel Trifolium Wervik)
Stof buitenkant: Licht katoen (stoffenwinkel Soldeur Kortrijk)
Hamerdrukknopen en paspelband (stoffenwinkel Trifolium Wervik)

Herbruikbare poppenpampers

Mijn dochtertje Oona kreeg van de Sint een nieuwe pop. In tegenstelling tot haar vorige poppen had deze een pamper nodig want ze kan echt plassen wanneer je ze een flesje water geeft :).  Er was één wegwerppampertje bijgeleverd. In plaats van nog andere pampertjes bij te kopen, leek het me wel leuk om herbruikbare pampers voor de pop te naaien: mooi en ecologisch! Ik had nog verschillende restjes stof liggen die geschikt waren voor dit naaiprojectje. Voor de buitenkant gebruikte ik restjes katoen, voor de binnenkant voor het ene pampertje een restje nicky velours en voor het andere een restje badstof. Het patroon was simpel: ik gebruikte hiervoor het wegwerppampertje, maar maakte de flapjes waar de klevende velcro moest komen wat langer zodat deze goed zou kleven aan het andere stuk velcro. Oona was in de wolken met haar pampertjes :)

De dikke vegetariër

Een paar weken geleden keek ik naar de kookboeken in de bib, en kwam ik dit boek tegen 'De dikke vegetariër'. Ik had hem al eerder gezien, onder andere in een vegetarisch restaurant in Gent, maar ook nog op andere plaatsen. Volgens mij is dit toch wel DE bijbel onder de vegetariërs.  En de naam dik is wel echt terecht, met zijn 996 pagina's is hij echt wel zeer lijfelijk, gelukkig paste hij toch, samen met de gekozen boekjes van dochterlief in mijn fietsmand. Een vegetariër ben ik niet. Meer en meer bewust van wat ik eet en consumeer echter wel. We proberen wekelijks enkele dagen vlees van ons menu te schrappen.

Wat een topkookboek is dit! Als je erin bladert is hij nochtans veel minder uitnodigend dan de meeste kookboeken: geen bewerkte foto's van te perfecte gerechten, nee enkel wat tekeningen hier en daar, maar de inhoud vind ik echt zalig en zeer compleet, van vele gerechten worden ook een aantal varianten voorgesteld. En met dit boek kan je echt wel deftig vegetarisch koken, zonder het gevoel te hebben dat er iets ontbreekt of dat je een 'kartonhamburger' (ik citeer mijn schoonvader) aan het eten bent.

Ik probeerde het recept van "De snelle notenburgers" uit. Ik had nog een doosje amandelnoten liggen, dus dat kwam goed uit. Overigens moest ik niets halen uit de winkel om deze burgers te maken, ik had alles al in huis: havermout, ui, amandelen, ketchup, zout en peper, ei en olie om te bakken.
(Dit vind ik trouwens echt een supervoordeel van vegetarisch koken: met genoeg basisingrediënten in huis kom je al heel ver, je hoeft dus niet zo vaak naar de winkel.)

Zo zagen ze er ongebakken uit, ik vergat een foto te nemen van de gebakken exemplaren ;)

Het smaakte naar meer. De komende weken zullen er nog veel gerechten uit dit boek volgen!

Naaisels voor het eerste leerjaar

Mijn dochtertje startte in september in het 1ste leerjaar. Dit vond ik het ultieme moment om nog iets te naaien. Vanaf dit jaar moet er iedere maandag een turnzak mee naar school. Hier zag ik wel een haalbaar projectje in. Het patroon voor de turnzak vond ik op de blog van Handmade Mieke
Ik koos voor de 'basis' versie. Het stofje en benodigdheden vond ik in de plaatselijke naaiwinkel.

Met de restjes van de stof naaide ik nog een klein pennenzakje. Patroon vond ik bij Missy N.

Een bijhorend pennenzakje mocht niet ontbreken :)

Terug van (lang) weggeweest

Zonder het goed en wel te beseffen zijn we plots 4 jaar later,.. 4 jaar later na mijn laatste blogberichtje. Had ik dan niets meer om over te schrijven? Toch wel. Ik heb momenteel verschillende zaken in mijn hoofd die ik graag nog wil neerpennen. Maar mijn blog geraakte stilletjes aan vergeten... Tot vandaag. Ik vroeg me af hoe het er eigenlijk nog mee zou zijn. Bestaat hij eigenlijk nog? Na wat gegoogel kwam ik er terug op uit. Enkel wat instellingen gewijzigd. Voor de rest alles nog zoals het was. Ideaal. Met een licht nostalgisch gevoel lees ik de titel en zie ik de foto van mijn toen 2-jarig meisje. Smelt. Die foto laat ik nog even zo. En ik doe vanaf vandaag verder, met volle goesting!